Çağla öldürüldü. Gözyaşlarımız ilk anda haberi duyunca buz tutuyor. Ama o buz tutmuş diğer gözleri görünce eriyip akıyor işte o an. Basın açıklamasını, Buse ne kadar “Bu sefer bağırmadan okuyacağım” dese de boğazı parçalanırcasına okuyor. Boğazlarımız düğüm düğümken gözyaşlarımızı salıyoruz. Hıçkırmak içimizden gelen, hıçkırıyoruz. Ama güçlü olmamız gerek. Eşcinsel, biseksüel, trans kişiler için, kendimiz için sakin ve güçlü olmamız gerek. LGBT haklarının insan hakları olduğunu öğrenmeleri gerek. Buradayım, bu ülkedeyim ve hiçbir yere gitmiyorum. Son nefesimi verene kadar bunu haykıracağımı biliyorum sadece, başka hiçbir şeyi bilmiyorum hayatla ilgili. Sessizce kaybettiğimiz hayatlarla ilgili…
21 Mayıs gecesi Çağla bağırırken kimsenin umurunda değildi. Sabah olunca komşuları polise haber verdi ve çilingir kapıyı açınca olayın üzerinden 12 saat geçtikten sonra öldürüldüğünü anladılar. Suçluluk psikolojisi yaşadılar mı bilinmez. Ama o çığlıklara o anda tepki vermemeleri, suçlu olmaları için yeterli bir nedendi. Bugün Çağla’nın evi önünde toplanan bizler de bunu haykırdık: “Sessiz kalma, suça ortak olma!” Sessiz kalmışlardı ve suça ortak olmuşlardı işte. Katiller aramızda elini kolunu sallarken sesini çıkarmayan her LGBTT de suça ortak olmaktadır. Suçlu yalnızca görmezden gelen komşular, yetkililer, devlet değil, sessiz kalan, yaşam hakları, aşık olma özgürlükleri elinden alınan LGBTT bireylerdir de!
Son dönemde görünürlük anlamında bir ivme kazanan LGBTT hareket bunla beraber paralel olarak artan homofobi ve transfobiye de hazırlıklı olmalıdır ve sessiz kalmamalıdır. Görünürlülük arttıkça homofobi ve transfobi de artar. Bizi tehdit olarak görme potansiyeli artar.
Ey LGBTT hazırlıklı ol. Dolaptan çık ve haykır, “ben eşcinselim, ben biseksüelim, ben transeksüelim ve aranızdayım, buradayım, hiçbir yere gitmiyorum, inadına alışacaksınız” de. Yoksa “sıra hangimizde” diye ömrümüz yetene kadar bu soruyu soracağız, dönüp dolaşıp aynı yere geleceğiz!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder